Gisteren stonden mijn man en ik in de hal van een voetbalclub te praten met de vader van een teamgenoot van onze jongste zoon.
Tijdens dit gesprek hadden wij het over onze zoons, mijn oudste zoon en die vader zijn jongste zoon, dat zij graag oorbelletjes dragen, maar beide niet durfden daadwerkelijke gaatjes in hun oorlellen te maken.
En hoe fijn het is dat de optie bestaat om magnetische oorbellen te dragen.
De vader begon te vertellen dat hij in het verleden ook graag sieraden droeg, maar sinds zijn bekering is hij iets meer bescheiden geworden en draagt hij enkel nog zijn trouwring.
Ik, nieuwsgierig als ik ben, vroeg hem tot wat hij bekeert is.
Hij zij volmondig en vrijmoedig: Gewoon het Christendom!
Ik vond de manier waarop deze man reageerde zo prachtig. Die boldness! Prachtig gewoon.
Wij wonen in een land waar het Christendom niet langer centraal staat. Veel mensen hebben zich afgekeerd van het geloof door gedragingen van andere zogeheten gelovigen en door de pijn aangedaan in de kerk.
Wij wonen in een multicultureel land met mensen met verschillende geloofsovertuigingen.
Het is zelfs zo dat al het kippenvlees dat te koop is in Nederland geslacht is volgens de normen van de islam. AL het kippenvlees!
Mijn neefje, toentertijd leerling op de basisschool, had een dag salami op zijn brood en de helft van de klas pakte hem aan dat dit haram was en dat hij het niet kon maken om een broodje met varkensvlees erop te eten in de klas omdat het tegen een aantal leerlingen hun geloof inging.
Zo kan ik je nog wel meer voorbeelden geven!
Dit incident met deze vader maakt mij trots!
Ik ben om te beginnen trots op wat Jezus voor mij heeft gedaan.
Ik ben er trots op dat deze vader zo volmondig en vrijmoedig over Jezus praat.
Ik ben trots dat onze Christelijke familie steeds verder uitbreidt en meer mensen de Waarheid leren kennen!
Een groot deel van onze samenleving heeft honger naar de Waarheid en dank u Jezus dat zij deze ontdekken!
Liefs,
Alicia
