Hier in Nederland is het hebben van een Fatbike een grote trend, vooral onder de jeugd. Voor de mensen die niet weten wat een fatbike is: Een fatbike is een elektrische fiets te herkennen aan de brede banden een een robuust frame. Deze fietsen gaan tot 25 km / h.
Mijn man Kevin en ik zijn niet zo een fan van de Fatbike en zien onze kids hier dan ook liever niet op rijden. Het lijkt namelijk een onvermijdelijke bijkomstigheid dat het rijden op de Fatbike gelijk staat aan rijden als een ongeleid projectiel. Dat wilt zeggen; de gemiddelde persoon die op een Fatbike rijdt, rijdt alsof hij / zij nog nooit van verkeersregels heeft gehoord en alle regels aan zijn laars lapt.
Een andere reden waarom wij niet zo een fan zijn van de Fatbike voor kids is simpel gezegd dat de Fatbike veel overeenkomsten heeft met een scooter. In Nederland mag je pas een scooter besturen vanaf je 16e en als je in bezit bent van een scooterbewijs. De Fatbike bevind zich in een grijs gebied wat betreft de wetgeving, vandaar dat het nu nog mogelijk is voor de jeugd om hier op te blijven rijden.
Kevin en ik zijn van mening dat de jonge jeugd niet alle gevaren en verantwoordelijkheden die gepaard gaan met een gemotoriseerd voertuig samen gaan kunnen overzien.
Onze oudste zoon Noah gaat sinds dit schooljaar naar een andere school en daarvoor moet hij een stuk afleggen op de fiets. Op zijn verjaardag verlanglijstje stond dan ook een Fatbike.
In eerste instantie gaven Kevin en ik hier een harde nee op, gebaseerd op de hierboven geschreven redenen.
Na een tijdje voelden wij ons een beetje schuldig dat wij Noah een Fatbike onthielden en begonnen wij een oriëntatie naar de Fatbike.
Mijn moeder vond het ook wel leuk en bood aan een deel van de Fatbike te financieren.
Zo gezegd, zo gedaan, hebben wij proefritjes gemaakt op verschillende exemplaren en hebben wij informatie verzameld over alle mogelijkheden.
Wat ik aan had moeten geven is dat ik aan het begin van dit proces een harde nee kreeg van de Heilige Geest. De harde nee hield in dat Kevin en ik geen Fatbike voor Noah moesten kopen. Maar zoals ik al aangaf speelde schuldgevoel een rol, waardoor wij toch overstag gingen.
Op een gegeven moment hebben Kevin en ik een keuze gemaakt voor een Fatbike, maar na 2 a 3 weken lukte het ons maar niet om over te gaan tot koop. Op de een of andere manier kwam er steeds iets tussen of het internet deed het niet of de fietsen waren niet beschikbaar.
Tot wij op een avond allebei, los van elkaar, de reminder kregen van de Heilige Geest dat wij geen Fatbike moeten kopen.
Toen hebben wij het besluit genomen dat wij dit dan ook niet zullen doen.
Noah was ontzettend teleurgesteld dat hij geen Fatbike krijgt, maar tegelijkertijd geeft hij ook aan dat hij een beetje opgelucht is. De Heilige Geest heeft ook zijn hart aangeraakt en hem laten zien dat de Fatbike niet voor hem is.
Gelukkig is Noah geen kind wat het boeit of hij erbij hoort of wat anderen van hem denken, dat maakt het makkelijker voor hem dat hij niet meegaat op een trend.
Vaak is het moeilijk voor jongeren als zij niet meekunnen op een trend, groepsdruk is tegenwoordig zo groot.
Maar voor ons geldt dat de Heilige Geest leidend is, Hij geeft ons sturing in alles waarin wij sturing nodig hebben. Als Hij aangeeft dat een Fatbike niet voor ons is, dan weet Hij iets dat jij en ik (nog) niet weten en ik volg Zijn instructie dan ook graag op.
Vertrouw op de HEERE met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet. Spreuken 3:5
Liefs,
Alicia
