Mijn zoons zitten op de basisschool.
Zij vragen sedert vorig schooljaar of zij zelf naar school mogen lopen, zij willen dat mijn man en ik thuisblijven.
Het afgelopen schooljaar vond ik mijn jongste zoon er nog niet klaar voor om zelf naar school en huis te lopen, dus heb ik deze vrijheid zo lang mogelijk uitgesteld. En om eerlijk te zijn had ik het ontzettend moeilijk om in deze nieuwe fase te stappen.
Papa God heeft mij laten weten dat ik de boys los moest laten, want het zijn Zijn kinderen. Per dit schooljaar mochten ze zelf naar school lopen en weer zelf naar huis lopen.
Dagelijks liepen zij samen de route van en naar school en uiteraard gingen Papa en zijn engelen ze voor.
Na een aantal maanden, toen de herfst aanbrak, kwam de vraag: mama, kun jij ons aub afzetten met de auto, het is maar voor 1 keer?
Hierop kon ik natuurlijk geen nee antwoorden.
Echter bleef het niet bij deze ene keer; de boys hadden er geen zin in om door weer en wind naar school te lopen. En zoals je het al raad breng ik de boys dagelijks naar school en pik ze ook weer op.
Nu blijk ik gewend te zijn geraakt aan het niet meer van en naar school brengen van de kinderen. Ik kan dan ook niet wachten tot zij weer zelf aangeven weer met zijn tweeën naar school te willen lopen. Echter bleef deze mededeling uit, waarop ik zelf heb gevraagd of zij nog wel interesse hebben in het met zijn tweeën lopen van en naar school. Het antwoord dat ik kreeg verbaasde mij wel een beetje: de boys hebben niet per se meer behoefte eraan om zelf naar school te lopen, zij vinden het wel gezellig om samen met hun ouders te wandelen.
De conclusie die ik voor mijzelf heb getrokken:
Ik heb geprobeerd de touwtjes in handen te houden, dus niet mijn vertrouwen gesteld op Papa God dat Hij voor Zijn, (mijn), kinderen zal zorgen. Ik vond het TE spannend om de boys los te laten, terwijl zij altijd in goede handen liggen bij Papa. En toen ik eindelijk op het punt kwam dat ik de boys los kon laten heeft Papa mij laten zien dat zij mij nog steeds graag bij hun in de buurt hebben. De boys vinden het fijn om alsnog naar school gebracht te worden, mijn zorgen waren dus voor niets.
Leg daarom al je vertrouwen en je kinderen in de handen van God. Papa zal altijd voorzien en ons altijd op het goede pad leiden.
Liefs,
Alicia
